ABSTRACT
Background. Obese children are predisposed to vitamin D deficiency. Most of the findings suggest that requirement for vitamin D is increased in obese children due to this vitamin sequestration in adipose tissue.
Objective. The aim of the study was to evaluate dietary intake of vitamin D in children with simple obesity in relation to nutritional standards.
Materials and Methods. The study included 73 children aged 1-3 years: 38 with simple obesity (group I) and 35 non-obese ones (group II - control). The inclusion criterion for the obese group was BMI z-score > +2.0, for the control group BMI z-score between -1.0 and +1.0.The intake of vitamin D was estimated using the Dieta 5.0 software on the basis of 3-days dietary record. Outcomes were related to nutritional standards. Differences in intake of energy and nutrients between both groups were assessed using the Mann-Whitney test (statistical significance was set at p = 0.05).
Results. Vitamin D intake in both groups was below the nutritional standards (10 μg/400 IU). Median values / interquartile ranges of results were 2.0 / 1.3-5.9 μg and 4.0 / 1.1-7.6 μg daily, for obese and non-obese children, respectively. The risk of deficient vitamin D intake was observed in 94.7% of obese children and in 82.4% of control group. The main dietary source of vitamin D in both groups was growing-up milk/Junior formula. The median intake of energy, protein, fat and carbohydrates in the obese children were significantly higher than in the control group (p<0.05).
Conclusions. In obese children aged 1-3 years adequate dietary intake of vitamin D was not achieved. Similarly, the intake of vitamin D by normal weight children was lower than recommended. Consequently, it is necessary to provide products rich in vitamin D in the diet of toddlers, particularly obese.
STRESZCZENIE
Wstęp. Dzieci z otyłością są szczególnie narażone na niedobór witaminy D. Wiele badań wskazuje, że jednym z czynników mogących niekorzystnie wpływać na biodostępność witaminy D jest jej sekwestracja w tkance tłuszczowej.
Cel badań. Celem badania była ocena podaży witaminy D w dietach dzieci z otyłością prostą w odniesieniu do norm żywienia.
Materiał i metody. Badaniem objęto 73 dzieci w wieku 1-3 lat, w tym 38 dzieci z otyłością prostą (grupa I) i 35 dzieci z prawidłową masą ciała (grupa II/ grupa kontrolna). Kryterium włączenia dzieci do grupy I było BMI z-score > +2,0, do grupy II BMI z-score od -1,0 do +1,0. Spożycie witaminy D oceniono na podstawie 3-dniowego zapisu jadłospisu wykorzystując program żywieniowy Dieta 5.0. Uzyskane wyniki odniesiono do norm żywienia. Do oceny różnic w wartości energetycznej diet i spożyciu składników pokarmowych pomiędzy grupami posłużono się testem Manna-Whitneya (za poziom istotności statystycznej przyjęto p = 0,05).
Wyniki. Zawartość witaminy D w dietach dzieci z obu grup była zbyt mała w odniesieniu do norm spożycia (10 μg/400 j.m.). Wartości mediany i zakresu 1.-3. kwartyla wynosiły w dietach dzieci otyłych i z prawidłową masą ciała, odpowiednio: 2,0 μg (1,3-5,9 μg) i 4,0 μg (1,1-7,6 μg). Ryzyko niewystarczającego spożycia witaminy D obserwowano u 94,7% dzieci otyłych i u 82,4% dzieci z prawidłową masą ciała. Głównym źródłem witaminy D w dietach z obu grup było mleko modyfikowane typu Junior. Mediany wartości energetycznej diet oraz zawartości białek, tłuszczów i węglowodanów w dietach dzieci otyłych były istotnie większe w porównaniu z grupą dzieci z prawidłową masą ciała (p<0,05).
Wnioski. U dzieci otyłych jak i z prawidłową masą ciała w wieku 1-3 lat spożycie witaminy D z całodzienną dietą było mniejsze od zalecanego. Dzieci w wieku 1-3 lat, w tym dzieci otyłe, wymagają modyfikacji diety pod względem doboru produktów bogatych w witaminę D.